Er is een kindje dat erkend wil worden

Een vriendin van me en ik Skypen en we praten over allerlei wat ons bezig houdt. Opeens wordt mijn oog getrokken naar de boekenkast voor me. Ik kijk er even naar en ik weet dat ik ‘iets’ met het boek van ‘Je leven begint eerder dan je denkt’, van Loek Knippels moet gaan doen. Mijn vriendin ziet dat mijn aandacht elders is en vraagt of het gesprek me te lang duurt. Nee, dat is het niet.

Ik voel dat ik dat boek aan haar moet laten zien en ik ga het opzoeken. Op de voorkant zijn twee foetussen te zien en het boek gaat over de invloed van de prenatale periode. Ik weet nog niet waarom dit beeld belangrijk voor haar is. Opeens vraag ik haar: ‘Wat zeg je, als mensen aan je vragen hoeveel kinderen je hebt’? ‘Twee’.

Het zijn er drie. Er is hier een kindje dat erkend wil worden en een naam wil hebben. Ze wil erbij horen. Dikke tranen rollen over de wangen van mijn vriendin. Ze zegt: Oh, maar dat is lang geleden. Ja, ik heb een miskraam gehad. Vele jaren heb ik bij de uitgerekende datum stil gestaan. De laatste jaren niet meer. Dat zal ik weer gaan doen’.

Dat is goed, maar dat is niet wat zich hier nu bij mij aandient. Ik vertel: ‘Dit kindje is hier, om ook in jullie huis erkend te worden. Misschien kun je haar een plaatsje geven in de vorm van een bloemetje, een prachtig steentje, iets zachts. Wat zou je symbolisch voor haar kunnen doen’. Dan blijkt dat mijn vriendin voor het eerst een adventskalender aan het schilderen is met vakjes van 1 t/m 24 december. In elk vakje voegt ze er iets aan toe uit hun huis.

Onderaan het schilderij is nog een groot wit vlak. Je begrijpt dat ze daar nu het vakje 25 december bij gaat schilderen. En zo krijgt dit kindje ook tijdens de kerstdagen haar plaats in het gezin.