Categoriearchief: Mijn belevenissen

Kindergebaar? Groots gebaar!

20160719_222141Kindergebaar? Groots gebaar!

Een meisje van negen, komt in mijn praktijk. Ze kent me van de vorige keer. Toen hebben we intuïtief geschilderd en werkten we op de drums. Ze weet nu een beetje wat ze vandaag kan verwachten.

Ik nog niet….. De tas gaat open en ze geeft me een schildersdoek in hartvorm. Ik ben verbaasd. Is die voor mij? Ik zie een blij gezicht en ze knikt. Dat noem ik nu een groots gebaar!

Ze heeft nog meer in petto. Het meisje is hooggevoelig. We kunnen ook communiceren zonder woorden en ze uit zich op verschillende manieren. Het is een fijn kind, een prachtige ziel.

Aan het eind van de workshop, gaat ze in mijn praktijk opeens in de kast met de vele rijen verfpotten aan de slag. Ze gaat ze ordenen. De potten met de lichte kleuren verf op de ene plank, de donkere kleuren op de andere.  Ook al heb ik normaal en liever de kleuren bij kleur staan, ik laat haar begaan. En ik zie wat ze wil. Het leven heeft een lichte en een donkere kant…. Als je aanpakt, ordent en aan jezelf werkt, kun je naar het licht toe.

 

Herken jij je in mij?

20161007_131407Herken jij je in mij?
Weerzien van familie en vrienden, vrije dagen waarin blijheid en tranen elkaar afwisselden. Dagen van kwetsbaarheid en moed. Ik heb het allemaal zelf opgezocht en volledig doorleefd. Het heeft me goed gedaan.
Velen van jullie hebben me geholpen door lieve reacties van herkenning en steun bij mijn artikelen https://www.praktijkzielskunst.nl/mijn-belevenissen/

Deze week zat ik zo vol met allerlei indrukken en gevoelens, dat die overdosis eruit moest. Ik zette een mega-groot raamdoek op de ezel en ik begon met rustige muziek op de achtergrond en een klein kwastje in mijn hand intuïtief te schilderen. Maar dat paste deze keer niet bij mij. Ik stapte over op house muziek, nam een grote kwast en al dansend en schilderend ‘knalde’ deze krachtige joekel van een schilderij eruit. Wat een geweldige ervaring. Zo bevrijdend en heerlijk!

En kijk, daar is het weer mijn zielskracht en mijn passie. Mijn stilte, mijn IK BEN. Ik voel me fijn en ik ‘barst’ weer van de creativiteit. Klaar voor nieuwe stappen.

Herken jij je in mijn belevenissen?
Wat mag er bij jou uit?
Wat mag er bij jou op gang gebracht worden?
Wat wil jij versterken?
Wat is jouw thema?
Wat heb jij nodig?

Vertel het me en kom een middag of een avond aan jezelf werken in een Workshop Intuïtief Schilderen op Maat ! Een privé-workshop die ik aan je geef voor € 75,00, incl. btw, alle schildersmaterialen, koffie/thee en versnaperingen. Wees welkom. mariejose@praktijkzielskunst.nl of 06-54381383

 

OOK

20160924_130833

Ouders Overleden Kind. Twee dagen na het symposium ‘Leven met de dood van een kind’, ga ik naar de landelijke dag van Ouders van een Overleden Kind. Vandaag ga ik niet als vrouwencoach, maar als (schoon) moeder van Maeike.

Ik ben op onbekend terrein, ik ken deze vereniging niet, ik ken hier niemand en ik ga voor mezelf. Vriendelijke mensen heten me welkom. Opeens sta en zit ik tussen allemaal lotgenoten.

Gerda Bakker, dagvoorzitter en Hella de Jonge, auteur en documentenmaker blijken ook lotgenoten te zijn. Ze vertellen over hun leven en over hun verliezen. Ik ben diep onder de indruk. Daarna worden vele foto’s op een groot scherm getoond van kinderen die niet meer op aarde leven. Ik hoor hun ouders huilen en voel hun leed. En dan gebeurt er wat ik al vermoedde. Ik zit er als moeder met mijn eigen verdriet…..

Wégvluchten, dat wil ik. Een kop koffie in de lunchpauze en even een luisterend oor van Bea van de Hoef, van stapvoorstapbijafscheid.nl, geven me de moed om te blijven, om door te gaan. Na de pauze volg ik een mini-workshop bij Monique Koel van harts-tocht.com

Ik zit met vaders en moeders in een kring en diegene die dat wil, kan zich voorstellen. Meteen speel ik open kaart en vertel dat de drempel om hier naar toe te gaan voor mij heel hoog was. Word ik hier gezien als ‘pottenkijker’ of als moeder? Mijn stem, mijn lichaamstaal ze spreken voor zich, want ik zie hoofden schudden en ik krijg meelevende blikken. Och, ik had het niet eens hoeven vragen.

Wat ben ik blij dat ik ben gebleven en dankbaar dat er een groep voor ons ouders is. Ik heb een mooie workshop beleefd, waarin ik opnieuw weer een deel kon verwerken en waar ik inzicht kreeg in mijn eigen proces.

Via een geleidemeditatie die Monique gaf, maakte ik met dichte ogen van een bal klei een bloem. Eerst was de bloem hoog en dicht. Toen kreeg de bloem in mijn handen een kern, waarin verdriet en blijheid in mijn leven waren verweven. Het heeft me gevormd tot degene die ik nu ben. De bloem in mijn handen ontvouwde zich verder en verder en ik ‘zag’ dat het een glanzende paarse viool was geworden.

Dank je wel.

Vereniging Ouders Overleden Kind, www.oudersoverledenkind.nl
www.praktijkzielskunst.nl/mijn-belevenissen/noem-mijn-naam/
https://www.praktijkzielskunst.nl/

 

‘Noem mijn naam’

20160922_145011Symposium ‘Leven met de dood van een kind’ én de presentatie van het boek ‘Noem mijn naam’ in de kerk van het Dominicanenklooster te Huissen.

Omdat ik in mijn praktijk steeds vaker moeders meemaak die een kindje op aarde hebben verloren, ging ik donderdag naar dit symposium. De begeleiding was in handen van Marinus van den Berg en Daan Westerink (auteurs en rouwdeskundigen). Ze spraken vanuit hun hart. Diep verborgen bleek er voor mij nog een reden te zijn om hiernaar toe te gaan.

Ik zit op een kerkbank tussen ouders van overleden kinderen en diegenen die beroepsmatig hierbij betrokken zijn. Wat zeg je tegen ouders die een kind hebben verloren? Hoe moeten deze                                                            ouders zonder hun overleden zoon of dochter verder leven?

Het wordt een interactieve middag. Ik luister aandachtig en hoor ervaringen die pijn hebben gedaan en doen. Het belang om gehoord en gezien te worden, ook na jaren. Dat het nodig is om het over je kind te kunnen hebben, dat het nodig is om dagelijks zijn of haar naam te noemen. Dat echte aandacht nodig is en dat de ander niet hoort in te vullen wat jij al dan niet nodig hebt. En dat je daar zelf ook een bijdrage aan kunt doen door assertief te zijn.

Daan Westerink gaat verder. Ze heeft het over leedconcurrentie. ‘Als je een vriendin hebt verloren dan ben je weliswaar geen nabestaande, maar je hebt wel pijn. Je kunt leed niet met elkaar vergelijken. Je moet niet denken wat hij of zij heeft meegemaakt, dat is een veel groter verlies.’

Pats. Opeens voel ik mijn keel. Dat komt onverwacht en op een moment dat ik dat liever niet heb. Leedconcurrentie. In gedachten ga ik terug naar bijna vier jaar geleden. Ik verliet huis en haard. Mijn schoondochter van 29 was opeens gestorven. Ze was als een dochter voor me.

Verwerking van verdriet vergelijk ik als het afpellen van een ui. Als de tijd daar is, komt laagje voor laagje te voorschijn om er aan te kunnen werken. Ik heb veel verwerkt en daarvan komt nu een diepere laag tevoorschijn.
Onderweg naar huis, rollen er tranen over mijn wangen. Opeens besef ik dat ik als hulp/dienstverlener in mijn privé-leven aan leedconcurrentie heb gedaan. Ik heb zelf ook een kind op aarde heb verloren.

Haar naam is Maeike.

Een onverwachte recensie

IMG_1427

Van de week mailde me een cliënt en zo kreeg ik onverwacht een recensie. Vorig jaar maakte ik namelijk een zielsschilderij voor haar. Ze schreef me het volgende. Ik citeer:

‘Uit het oog, maar IN het hart. Wil nog even aan je terugkoppelen dat je zielsschilderij van de laatste sessie me ineens nieuwe inzichten heeft gegeven, inzichten die ik toen nog niet kon bevatten maar nu na een jaar vol nieuwe ervaringen wel. Ik draaide het om en ineens zag ik het.

De inhoud doet er niet heel veel toe, maar wat ik je wil meegeven is, dat het zo mooi is dat het er al in zat en ik het nu ineens kan zien en het me zo gelukkig maakt.

Daarnaast lijkt jouw eerdere telefoonbericht over volhouden en de uitzondering op de regel zijn, vandaag ook ineens weer zo actueel.

Dus besef dat wat je allemaal zegt en maakt, ook nog eens veel later tot uiting kan komen. Mooi om mensen mee te geven.

En dank voor het mooie geschenk dat steeds weer meer brengt.’

Wat vind ik dat allemaal fijn om te horen en wat super dat ze er steeds meer inzichten uithaalt. Ik weet niet meer wat ik haar er destijds over heb verteld. Dat is ook niet de bedoeling dat ik dat nog weet. Het is privé; alleen bestemd voor haar.

Als ik werk dan fungeer ik als ‘doorgeefluik’ en schilderen is mijn medium. Het gaat niet om mij, maar om jou. Ik stem me af op jouw energie en vertel dingen die alleen voor jou bedoeld zijn.

Zou jij ook graag een zielsschilderij willen? Of wil je een afspraak maken voor een middagje intuïtief schilderen tijdens een privé-workshop Op Maat? Zelfs als je nog nooit eerder hebt geschilderd, kun je ervaren wat jouw schilderij je te vertellen heeft.
Je kunt bellen naar 06-54 381 383 of me mailen mariejose@praktijkzielskunst.nl

 

https://www.facebook.com/praktijkzielskunst/

‘Dat is een mooi klusje voor jou’

20160723_110239Dat is een mooi klusje voor jou
Mijn kinderen hebben me een week uitgenodigd om bij hen te zijn tijdens hun vakantie. Zij zijn in een hele grote, oude woonboerderij die familieleden kort geleden hebben gekocht. Ik ben er naar toe gereisd en ik krijg er een rondleiding.

Een van de deuren leidt naar een grote zitkamer. Ik kijk er even in, maar ik zet er geen voet binnen. Ik ben heel gevoelig voor energieën en voor mij voelt het daar niet goed. ‘Hier zitten we nooit’, hoor ik mijn zoon zeggen. ‘Dat verbaast me niets’. antwoord ik, ‘want in deze ruimte hangt geen fijne energie.’ Hij kijkt me aan met olijke ogen aan en zegt: ‘Dat is een mooi klusje voor jou.’

Ik kijk hem lachend aan en volg hem tijdens de rondleiding. Er zijn meer plekken binnen en buiten waar ik onrust en negativiteit voel. Als het mijn huis en tuin was, dan zou ik het energetisch laten reinigen zodat het neutraal werd en ik er mijn eigen energie in kon brengen.

Huizen energetisch reinigen is niet ‘mijn ding’. Ik weet iemand die daar weer goed in is. Zonder toestemming van de bewoners, mag er energetisch ook nooit gereinigd worden. Het zou zijn alsof ik de wanden ongevraagd ‘pimpelpaars’ zou schilderen. Of deze familie bij thuiskomst het huis zal laten reinigen? Ik hoop het, maar niet iedereen staat er voor open.

Hebben wij een fijne week met elkaar gehad? Absoluut. We waren beschermd, we hebben veel gelachen, genoten en liefde aan elkaar uitgedeeld en gekregen.

http://www.facebook.com/praktijkzielskunst/

 

Afscheid nemen op een bijzondere manier

20160624_100414

Nu pas kan ik er over schrijven. Een vriendin van me stierf twee maanden geleden. Ze ging over. Ook al weet ik dat ze daar liefdevol ontvangen is en dat het daar goed toeven is, ik had er verdriet om. Ik ben ook ‘maar’ een mens. Ze nam op een bijzondere manier afscheid en gaf me een geschenk.

Een terugblik. Haar man mailde me daarover. Ik schrok ervan. De volgende dag ging ik op pad om een passende kaart voor hem en zijn kinderen te kopen. Geen enkele kaart vond ik bij haar passen. Onverrichter zake en ‘met mijn ziel onder de arm’ ging ik weer huiswaarts. Ik woon niet meer in die streek, hoe kon ik hen dan steunen en duidelijk maken hoe ik haar zag?

Voor de buitenwereld sloot ik me af. Huilend zat ik in mijn praktijk met allerlei creatieve middelen bij de hand. Ik voelde me beschermd en omringd en ik verbond me met ‘boven’. Ik stemde me af op haar energie, de energie van een lieve, wijze, spirituele vrouw waar ik 25 jaar vriendin mee ben geweest. Wat hadden we veel van elkaar geleerd en elkaar gestimuleerd in onze (spirituele)ontwikkeling.

En opnieuw was ze er voor mij. Mijn handen gingen als vanzelf hun werk doen en ik schilderde haar prachtige ziel. Zo ontstond er onverwachts DE kaart met haar kleuren, met haar energie. De kaart heb ik gepost. Het voelde voor mij als een afscheidsritueel en ik werd rustiger. Dat ze voor mij ook nog een afscheidsritueel, een engelengeschenk in petto had, dat had ik niet durven dromen.

Op de dag van haar uitvaart stap ik ’s ochtends uit mijn bed. Ik word als het ware geleid om naar mijn praktijk te gaan om daar te mediteren. Gelukkig heb ik praktijk aan huis. Het mediteren lukt me niet. Er hangt een andere energie. Ik kan het niet en ik ga douchen en kleed me aan. Vervolgens loop ik terug naar mijn bed om mijn horloge te gaan pakken.

Op de vloer, pal naast mijn bed ligt een heel mooi zacht klein veertje. Ik ben verbaasd en ik vraag me eerst ook nog af waar dat veertje nou opeens vandaan komt. Van mijn dekbed kan het niet komen, de hor zit nog steeds in het raam en het veertje lag er net nog niet.

Dan voel en begrijp ik het. Het is haar afscheid aan mij. We hebben veel voor elkaar betekend. Ze geeft me een geschenk, een engelengeschenk, een veertje naast mijn bed. Met een glimlach hoor ik haar zeggen: “Ja Marie-José, dat had je niet verwacht!’

Nee dat ik nooit verwacht. Ook niet dat ik twee veertjes van haar kreeg. Want onder het bovenste veertje zat nog een kleine witte verborgen. Dag lieverd, goede reis en tot ziens.

De zon pakken

20160806_131818
Samen met mijn kleinzoon zit ik buiten op een stoepje te genieten. Hij is twee jaar en hij heeft ontdekt hoe je zelf bellen kunt blazen. Pff, pff, pff. Het is bewolkt weer. We kijken samen naar de vele bellen die weg waaien. Ze hebben prachtige kleuren en ze gaan heeel ver en hoog.

Opeens gaat zijn armpje omhoog en hij wijst. ‘De zon !’ Dat vind ik goed opgemerkt van hem. ‘Ja, de zon komt erdoor, de zon schijnt’. Hij is blij met de zon. ‘Oma zon pakken’!  Ik schiet in de lach en zeg: ‘nee, de zon kan ik niet pakken’. Dat valt hem tegen. Ik zie een frons op zijn gezichtje verschijnen en dan weet hij het.  ‘Zon zit vast!’

Tja….. In het verleden zat ‘mijn eigen zon’ een aantal jaren vast en verstopt. Lieverds van me kwamen te overlijden en ik besefte dat ik niet meer blij was met mezelf, met mijn huwelijk en met het werk dat ik toen deed. Er kwamen vele heftige stormen op me af en ik kreeg levenslessen. Ik overleefde en hervond mezelf.

Mezelf hervinden kon ik door beter voor mezelf te zorgen, van mezelf te houden, hulp en liefde te aanvaarden, me spiritueel nog verder te ontwikkelen en vooral door te onderzoeken wat ik met mijn eigen leven wilde. Dan ging mijn intuïtie-knop vol aan; ik schilderde veel en zag en ervoer. Mijn verwerking en heling kwamen op gang. Het was alsof ik een ui aan het afpellen was, want ik kreeg steeds meer inzicht in wat IK wilde, in dat wat goed voor mij was.

Ik ging weer dingen doen waar ik blij van werd en waar ik inmiddels goed in ben geworden. Mijn zon kwam weer op volle kracht tevoorschijn.

Herken jij je in mijn verhaal?
Wil jij ook ‘jouw zon (weer) pakken”? Wil jij inzicht in jouw leven? Ben je bereid om aan jezelf te werken? Dan wil ik jou daar graag bij helpen door (samen) intuïtief te schilderen, te tekenen of te krijten. Door naar je te luisteren, je een healing te geven en door jouw inzicht te verdiepen.

Je kunt stappen zetten en me bereiken op telefoonnummer 06-54 381 383 of me mailen mariejose@praktijkzielskunst.nl

 

 

https://www.facebook.com/praktijkzielskunst/

Oerzang

20160619_165943Gisteren heb ik deel genomen aan de workshop Oerzang die Katrien Smeyers gaf. Een geweldige ervaring en een grote aanrader. Ik heb Oerzang als verbindend, inzichtgevend en bekrachtigend ervaren. De klanken die we als vrouwen maakten ontstonden diep in ons lijf en ze kwamen via onze keelchakra naar buiten. Oerklanken en Oerzang.

Al vorig jaar wist ik dat ik hier naar toe moest. Ik werd er als een magneet naar toe getrokken. De prachtige, wijze, oude indianenvrouw die bij de informatie stond afgebeeld, nodigde me als het ware uit om deel te gaan nemen. De reden waarom ik er heen moest, dat wist ik niet. Ik had nog het idee, dat het niet zo goed zou passen in mijn praktijk waar ik mensen help hun eigen pad te vinden d.m.v. creativiteit en intuïtief schilderen.

Wel zong ik de laatste tijd vaker en soms deed ik aan percussie. Ik merkte dat cliënten zich dan meer openden en dat er op een andere laag gewerkt kon worden. Als cliënten samen met mij wilden zingen of muziek maken, dan ontstond er nog een andere energie en ook dat was van invloed op hun proces.

Een beetje spannend vond ik het wel om naar deze workshop toe te gaan. Ook was ik benieuwd of en wat er dan bij me zou los komen. Om mijn proces een handje te helpen, had ik thuis ’s ochtends al tijdens de meditatie gevraagd dat er ‘datgene mocht gebeuren wat er diende te gebeuren.’ En zo geschiedde.

Oerzang werd in Utrecht gegeven door Katrien Smeyers, in samenwerking met Indra van den Berg. Ik kwam in een kleinere groep vrouwen terecht waar ik me veilig voelde en waardoor ik me kwetsbaar durfde op te stellen. De energie die ik voelde en zag, was mooi. Katrien begeleidde ons goed en bouwde het programma stapsgewijs op. Op een gegeven moment vroeg ze ons om elk een intentie voor deze dag op te schrijven. De mijne was meteen duidelijk: Moederliefde.

Ik heb de afgelopen jaren veel cursussen en workshops gevolgd en heb heel veel moeite gedaan om mijn keel open te krijgen, om me te durven uiten. Opnieuw kreeg ik het deze dag weer benauwd toen Katrien ons verzocht om het eerste liedje dat we ons herinnerden uit de kindertijd in een klank om te zetten. Het lukte me niet; ik heb 60 jaar niet gezongen. Mijn tranen rolden en toen….. vroeg ik om hulp en kracht, om mijn taak in dit leven te kunnen doen. Om moederliefde, moederenergie door te geven; heling, kracht en inzicht door middel van creativiteit en communicatie. Om zielen aan deze zijde en aan ‘gene zijde’ met elkaar te verbinden.

Er werd me verzocht om midden in de kring plaats te nemen. De vrouwen vormden een cirkel om me heen. Ik kreeg eerst niets uit mijn keel en toen opende ik met een paar klanken. Daar zong de groep verder mee. Iets later ‘zong’ ik vanuit het diepste van mijn lijf met een enorme oerkracht. Ik vond het emotioneel en heel speciaal om door de vrouwen omringd te worden en door de vele gidsen en voorouders. Zoveel liefde, zang en drums.

Ik heb de kracht gekregen om Moederliefde en Moederenergie verder door te geven. Oerzang heeft me heel veel gedaan en ik voel me enorm dankbaar dat er zoveel moois naar me toe is gekomen. Ik voel me als een soort oermoeder.

Katrien Smeyers geeft op zaterdag 10 september weer een workshop Oerzang in Utrecht, zie http://www.tussenhemelenaarde.be  of de Facebookpagina Oerzang.
In Utrecht werkt ze samen met Indra van den Berg  http://www.vormgevenenvoorgaan.nl

 

https://www.facebook.com/praktijkzielskunst/

Wat een prachtige energie is er vandaag

20160607_154727

07-07-2016

Vandaag ben ik met de trein naar het westen van het land gereisd. Een cliënt van me studeerde glansrijk af en ik weet welke grote persoonlijke reis ze daarvoor heeft moeten maken. Ik vind het zo moedig van haar en wat heeft ze een krachtig resultaat neergezet. Ik ben heel blij met en voor haar. Het valt me op dat er veel mensen zijn die iets tegen haar zeggen. Heel vriendelijk en lief. Wat een prachtige energie is er vandaag.

Op de terugweg besluit ik in Gouda even een uitstap te maken. Ik koop een lange rok die ik binnenkort ga dragen bij Oerzang die Indra van den Berg ( http://www.indra-uitvaartbegeleiding.nl/ in Nederland heeft georganiseerd. Vervolgens loop ik naar Ria en Ad van Ad Mineraal. Ik heb een fijn gesprek met beiden en ik koop een mooie kwarts voor in mijn praktijk.

Dan vervolg ik mijn treinreis naar huis. Ik ga nooit in de ‘halletje’ van de trein zitten, dat vind ik zo onrustig en deze keer doe ik dat wel. Meteen merk ik dat er is iets gaande is. Een autistische man is overstuur omdat zijn moeder voor zijn idee niet vlot genoeg in de trein is gestapt. Hij herhaalt vaak en luidkeels: ‘Na het fluitsignaal van de conducteur mag je niet meer instappen, dan krijg je een boete.’ Hij is bang. Hij reist nu alleen en zijn moeder zit in de eerstvolgende trein. De conducteur, de man die naast de bewuste man zit en ik, ontfermen ons over hem. Wat een aardige, lieve mensen. We praten, helpen en regelen. Omdat de man zijn moeder gaat weerzien in Amersfoort en ik daar ook uitstap, neem ik hem zolang onder mijn hoede en ik ga wachten tot moeder en zoon herenigd zijn.

In Amersfoort wacht zij bij de Kiosk en ik ook. Beiden op een andere etage….  Uiteindelijk besluit ik naar de in/uitgang van CS te lopen. Politie wacht me op en vraagt of dit M. is. Inderdaad is dit M. en dan zie ik zijn moeder. Tranen hoog, haar zoon geeft haar de nodige verwijten. De moeder schudt het hoofd, ze kijkt me aan. Ik voel met haar mee, in zijn beleving en met zijn beperking telt alleen zijn angst ook al is het een volwassen man. Ik word bedankt door de moeder en de politiemensen. Ik voel me fijn dat ik heb kunnen helpen en ik loop blij naar het busstation.

Die bus laat nog even op zich wachten. Er komt een man naar me toe en hij vraagt;” Wilt u me geld geven voor eten en een slaapplaats vanavond?’ Nee, dat wil ik niet. Wel wil ik hem wat te eten geven en ik vraag wat hij wil. Een milkshake a.u.b. mevrouw. We lopen naar een bekende hamburgerketen op het stationsplein. ‘Wil je ook een broodje’, vraag ik. ‘Nee mevrouw, een kleine, goedkope milkshake a.u.b.’ Ik ben verbaasd. Hij kiest de smaak, ik betaal, zeg hem dag en loop weer terug naar het busstation. Wat is het simpel en fijn om te helpen. Het is me overvallen. Een volgende keer ga ik een maaltijd kopen of met hem eten.